26.5.91

دیروز عصر علی آقا ( پسر دایی من ) اس ام اس داد که بعد افطار میایم خونتون. ما هم نوشتیم تشریف

بیارین. اونا یه پسر ناز دارن که 20 روز از کوروش بزرگتره و اسمش شهریاره. ( قبلا عکسشو گذاشتم) تند

تند جمع و جور کردم و قهوه دم کردم. محمد با کوروش رفتن خربزه و پسته تازه خریدن و اومدن. سریع

خربزه رو قاچ کرد و چید تو ظرف منم غذای کوروش و درست کردم. کوروشم خوابش میومد و نق های ته

حلقومی میزد

( انسی تو میفهمی من چی میگم! میدونی عمق فاجعه رو !) ساعت 9:30 بود که رسیدن و کوروش کم

کم آروم شد. وای یه پسر خوبی دارن. 6 تا دندون داره. به مینا میگم غذا بهش چی میدی؟ میگه غذای

سفره. الان کوکوی کدو خورده اومده. توپ و میگرفتی جلوی پاش شوت میکرد. اینقد با مزه بود. کوروش

کمی که خوابید اخلاقش بهتر شد و رابطه و حرف زدن این دو تا دیدنی بود. صداهای خنده داری در

میاوردن و آخرش با هم بغض میکردن. ( شاید روح پاکشون داشت در مورد نی نیای تر/ک خرف میزد )

 ساعات 11:30 بود که میخواستن برن و اصرار های ما مبنی بر موندن برای سحری کار ساز نبود. تا دم در

همراهیشون کردیم و با پیشنهاد من رفتیم تا پارک سر کوچمون یه نیم ساعتیم اونجا نشستیم.اومدیم

خونه  محمد گقت برام سحری آش کوفته ریزه درست کن. وای کوروش تا ساعت 3 فقط جیغ زد و گریه

های شدید کرد. نمیفهمیدم حالشو!!  یه آب میوه گیری داریم کوروش ازش خیلی میترسه. بردیمش

پسش اون خودشو چسبوند به باباش و بعدش ساکت شد دیگه. عجب بچه ایه ها!! ÷ قرار

گذاشتیم امروز وسیله برداریم بریم پارک پونه. حالا میخوام اگه شد کارامل درست کنم ببرم. کوروش بیدار شده برم ببوسمش. 

ث